Telebistaren
aurrean iragarkiak ikusten ditudan bakoitzean ezin dut saihestu
sentsazio berbera behin eta berriz: etengabeko gezur lukainka baten
aurrean nago, txerriki sintetiko fabrika batean bisitan egongo
bainintzan. Gezurrak xingarrarekin, gezur iberikoa, Baionako gezurra. Ze
pena! zenbat talentu alferrik galduta! Egundoko sortze-lanak
anorexikoentzako prakak eta lurrin garestiak saltzeko. Dena balekoa den
mundu horretan gisa askotako balentriak ikusi izan ditut azkenaldi
honetan. Bereziki mingarria niretzat, adibidez, Julio Cortázarren testu zoragarri bat (Preámbulo a las instrucciones para dar cuerda al reloj) auto bat erosarazteko erabili zutenekoa.
Julio maiteak bere begi okerrak berriz irekiko balitu, bihotza alderik
alde erdibituko zitzaion, ulertu ezak atsekabetuta. Ikusiko al dugu
inoiz Martin Luther King Klu Klux Klaneko txanoak saltzen?
Erosi
auto katxarroa eta, guapoa eta gaztea izateaz gain, txalet polit batean
biziko zara bi zakur eta hiru seme-alaba rubioekin. Jan makarroiak eta,
guapoa eta gaztea izateaz gain, txalet polit batean biziko zara bi katu
eta hiru seme-alaba rubioekin. Eredua berbera da. Marketineko adituek
asmatua. Zoriona neurriz kanpoko kontsumoaren bidez lortzen den
gizartearen eredua, eta, bestalde, planetak inola ere ezin eutsiko dion
eredua. Eta idazten duen honen ustez, behintzat, norberaren ongizatetik
zeharo aldentzen gaituen eredua.
Publizitatea, prefosta, beste zerbait izan daiteke. Nostalgiaz gogoratzen dut Manuel Luque,
CAMP enpresaren zuzendari ohia. Bere bulegoan agertzen zen Colon
garbigarria sustatzen: gure produktua oso ona da, harro gaude, eta nire
konpromisoa gero eta produktu hobea eskaintzea da. Bilatu, konparatu eta
hoberik aurkitzen baduzu, erosi!
Sem comentários:
Enviar um comentário