Akabo
erromantizismoa. Ordenagailua gure lanerako elementu garrantzitsua
bihurtu zenetik, zenbait urtero inbertsio berriak egitera ohituta gaude.
Eskaner berri bat atera dela, pantaila handiagoa nahi dugula,
ordenagailu zaharra eztulka hasten dela “rotar lienzo” eskatzen
diogunean… Kontua da beti ari garela gure tresneria digital aseezina
asetu nahian. Askotan RAM memoria pintxo batekin nahikoa izaten da.
Driver misteriotsu horiek webgune klandestinoetatik deskargatzen ere
ikasi dugu. Baina beste batzuetan ezer ez da nahikoa eta otordu
pantagruelikoa atontzeko ordua iristen da, eta iritsi zait. Ordenagailu
berria erosi dut. Kristoren etxafuegoa!Baina hau ez da izan bankete digitalerako egin dudan inbertsiorik nabariena. Wacom taula berri bat erosi dut: CINTIQ miragarria.
Noizean behin, mundu digitaleko sasiberrikuntza piloaren artean, gure
lan baldintzak hobetu ditzakeen zerbait asmatzen da, eta CINTIQaren kasua horixe da.
Orain arte ez dut ordenagailuan inoiz marraztu. Erabili izan dut komiki
orrialdeen konposizioa egiteko, irudiei kolorea emateko edo animazioak
sortzeko, adibidez. Baina inoiz ez marrazteko edo tintara pasatzeko.
Taula berri honek lehen egiten nituen gauza berak erosoago eta azkarrago
egiten lagunduko zidala espero nuen, baina ezer gehiago ez. Saiatu
nintzen arte.
Ctrl-Zren PARADISUA
Anubisen bineta batekin egin nuen proba. Lapitzaz marraztutako papera eskaneatu eta Photoshop
programan hasi nintzen tintara pasatzen. Emaitza inprimatu eta aurreko
ataletako tintekin alderatu nuen. Nik neuk ere ezin nuen bereiztu
paperean egindakoa zein zen. Bizkarreko minik gabe, eskuko tentsiorik
gabe, eskaneatzeko beharrik gabe, tinta kartutxoak eta errotulagailu
berriak erosteko beharrik gabe eta, gainera, Ctrl-Z
magikoak baimentzen duen alferkeriaz. Tira, paradisua! Bistan duzue
emaitza. Banku-langilearen atal honen tinta guztia erabat birtuala da.
ANUBIS 3.0, 30. orrialdea (Xabiroi 18. zenbakia)
Bai,
badakit; alde batetik, pena da. Paperezko orijinalik ez dago,
argi-mahai zaharraren xarma galtzen da eta marrazkilarien eskuak
pianisten eskuetatik bereizten zituzten atzamar tintaz lohituak galdu
egingo dira betiko. Zaudete lasai, ordea; oraingoz behintzat, lapitza ez
dut ordezkatu eta zirriborroak betiko mahaian egiten jarraituko dut.
Baina, batek daki…
Esandakoa: akabo eromantizismoa!
Sem comentários:
Enviar um comentário